|
|
| Rekolekcje Nadzwyczajnych Szafarzy |
 
Jak co roku w pierwszy weekend Wielkiego Postu odbywają się 3 - dniowe rekolekcje diecezjalne dla Nadzwyczajnych Szafarzy Komunii Świętej. Tym razem odbyły się w Sanktuarium Maryjnym w Niepokalanowie. W ostatni dzień rekolekcji Biskup Płocki Piotr Libera ustanowił 6 nowych Szafarzy i w ten sposób ich ilość w Diecezji Płockiej wzrosła do 75 osób.
Na uroczystej mszy świętej, która odbyła się w kaplicy św. Maksymiliana Kolbe w Niepokalanowie Ksiądz Biskup po ustanowieniu 6 nowych szafarzy wyraził podziękowanie dotychczasowym szafarzom i przedłużył im posługę wykonywania funkcji szafarskich na następny rok. Szafarzami w par. Matki Bożej Królowej Polskiw Mławie są członkowie Wspólnoty Ewangelizacyjnej WODA ŻYWA Tadeusz Turowski (na zdjęciu po prawej) i Zbigniew Kowalski (po lewej)
Ksiądz Biskup odnosząc sie do misji nadzwyczajnych szafarzy wyraził to w następujących słowach: "Ponieważ Eucharystia jest źródłem i szczytem życia chrzescijańskiego dlatego też posługa nadzwyczajnych szafarzy polega na prowadzeniu Ludu Bożego do tego Źródła i na ten Szczyt".
HISTORIA I PODSTAWA PRAWNA NADZWYCZAJNYCH SZAFARZY KOMUNII ŚWIĘTEJ
Szafarz Nadzwyczajny Komunii Świętej to osoba świecka, która uzyskała jednorazowe lub czasowe upoważnienie od właściwego sobie ordynadiusza (biskupa) do udzielania Komunii Świętej.
HISTORIA
W historii Kościoła można odnotować trzy główne nurty dotyczące udzielania Komunii Świętej przez osoby świeckie:
• we wczesnym chrześcijaństwie (od II w.) wierni po celebracji Eucharystii często zabierali ją ze sobą do domu dla chorych (przykładem może być tutaj Święty Tarsycjusz, zamordowany podczas takiej posługi). Praktykowane było również zabieranie Komunii Św. "na zapas", aby w razie grożącego im męczeństwa móc ją przyjąć, bądź rozpocząć od Komunii Świętej dzień, podczas którego nie była celebrowana Eucharystia.
• około X i XI wieku zaczęto udzielać Komunii Świętej wyłącznie do ust, motywując to bardziej "doskonalszą formą" przyjmowania. Był to jednocześnie czas zmian w postrzeganiu samej Mszy Świętej - przyjęcie Komunii Świętej nie było już najważniejszą jej częścią, lecz samo przeistoczenie. Dlatego coraz mniej osób regularnie przyjmowało ten sakrament. Kościół odszedł też od możliwości udzielania Komunii Świętej przez osobę świecką.
• Sobór Watykański II wprowadził ponownie możliwość ustanawiania osób świeckich udzielających Komunii w sytuacjach nadzwyczajnych w poszczególnych diecezjach w zależności od lokalnej potrzeby.
Dokumenty Soboru Watykańskiego II
• Instrukcja Fidei custos (1969) - na jej podstawie niektórzy biskupi mogli się zwrócić do Stolicy Apostolskiej w celu uzyskania upoważnienia do wyznaczenia odpowiednich osób do udzielania Komunii świętej. Podczas wyznaczania osoby wybierano wg następującego porządku: subdiakon, kleryk niższych święceń, zakonnik, zakonnica, katecheta (chyba że według roztropnego uznania duszpasterza katechetę należy postawić przez zakonnicą), wierny świecki (mężczyzna i kobieta).
• Instrukcja Sacramentali Communione (1970) - zawiera dyspozycję, że w wypadku udzielania Komunii bezpośrednio z kielicha podawanie kielicha można zlecić akolicie, jeśli nie ma drugiego kapłana lub diakona.
• Instrukcja Sacrosanctum Concilium (1970) - w wypadku przyjmowania drugiej postaci z kielicha potrzebni są kapłani, diakoni lub akolici do trzymania i podawania kielicha. W niektórych przypadkach, "określonych przez kompetentną władzę" akolita może udzielać Komunii. W razie konieczności Stolica Apostolska może zezwolić na udzielanie Komunii świętej znanym i uczciwym osobom świeckim.
• Motu proprio Ministeria Quedam - znosi święcenia niższe oraz subdiakonat, a ustanowia posługę (nie święcenia) lektora i akolity. Akolita ma odtąd wspomagać diakona i usługiwać kapłanowi, a w sytuacjach wyjątkowych, gdy nie ma szafarza zwyczajnego lub gdy szafarz zwyczajny nie może tego czynić, udzielać Komunii.
• Instrukcja Immensae caritatis (1973) - nadzwyczajnym szafarzem Komunii, poza akolitą, jest również odpowiednio przygotowana osoba świecka. Wyznacza ją wyraźnie do pełnienia tej posługi biskup ordynariusz miejsca na wniosek upoważnionego do tego kapłana (najczęściej proboszcz parafii).
Obecny stan prawny
• Kanon 910 Kodeksu Prawa Kanonicznego stwierdza: Szafarzem nadzwyczajnym Komunii świętej jest akolita oraz wierny wyznaczony zgodnie z kan. 230 §3.. Szafarz udziela Komunii w sytuacjach nadzwyczajnych, czyli gdy: brak jest zwyczajnych szafarzy Komunii, tzn. biskupa, prezbitera i diakona lub akolity; mimo iż są obecni zwyczajni szafarze, nie mogą jednak wypełnić tej funkcji z powodu podeszłego wieku, choroby lub innej posługi duszpasterskiej; bądź liczba przystępujących do Komunii jest tak duża, że sprawowanie Mszy świętej, czy też udzielanie Komunii poza Mszą świętą zbytnio by się przeciągnęło bez pomocy świeckiego jako szafarza Komunii.
• Uchwała 240 Konferencji Plenarnej Episkopatu Polski z dnia 2 maja 1990 - dopuszcza się posługę szafarzy na terenie Polski. Uchwała precyzuje, iż biskupi diecezjalni mogą powoływać do posługi nadzwyczajnego szafarza Komunii świętej mężczyzn w wieku od 35 do 65 lat. Kandydaci powinni odznaczać się pobożnością, mieć wykształcenie minimum średnie i znać podstawowe prawdy teologiczne, zwłaszcza odnoszące się do Kościoła, Mszy świętej i Eucharystii. Biskup może polecić kandydatowi udział w kursie teologicznym lub zażądać egzaminu. Posługa udzielana jest na rok, a potem przedłużana. Przed powołaniem i każdym przedłużeniem powołania kandydaci muszą odbyć co najmniej trzydniowe rekolekcje. Braciom zakonnym można obniżyć granicę wieku.
W chwili obecnej istnienie szafarzy na terenie danej diecezji zależy od decyzji lokalnego ordynariusza.
Główne zadanie szafarzy polega na regularnym zanoszeniu Najświętszego Sakramentu chorym. Dzięki istnieniu szafarzy, pobożni wierni, którzy ze względu na chorobę lub podeszły wiek nie mogą chodzić do kościoła, mają możliwość przyjmowania Komunii w każdą niedzielę. Podczas posługi w kościele i w trakcie liturgii plenerowych szafarz ubrany jest w albę i w takim stroju udziela Komunii. Zanosząc Komunię do domu osoby starszej, chorej lub do szpitala, ubrany jest w odświętny strój świecki.
Szafarz może również przewodniczyć nabożeństwom wystawiając Najświętszy Sakrament, a jedyną różnicą jest to, że nie może Nim udzielić błogosławieństwa, na zakończenie może wypowiadać słowa "Niech NAS Błogosławi.....".
Fotorelację z kursu można znaleźć w galerii zdjęć:
Zobacz zdjęcia
|
|
 |
| Logowanie |
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
